De Amerikaanse hitserie Euphoria scheert hoge toppen. De HBO-productie kent wereldwijd enorm hoge kijkcijfers. Zeker bij jongeren doet de show het erg goed. Toch krijgt het programma ook kritiek te verduren over onder meer de portrettering van relaties, seks en drugs. Zijn die kritieken terecht?
De plot van de serie lijkt op het eerste zicht eenvoudig. Het typische leven van Amerikaanse studenten op de high school. Jongeren die op zoek gaan naar hun eigen identiteit, in aanraking komen met liefde en houden van feesten. Dat laatste krijgt veel schermtijd in de productie van Sam Levinson. Zo vinden er talloze feestjes en houseparty’s plaats, waar alcohol rijkelijk vloeit en geëxperimenteerd wordt met drugs. Het hoofdpersonage Rue, gespeeld door Zendaya, heeft geen feestje nodig als reden om drugs te gebruiken. Ze is vaker high dan nuchter. Hoewel ze al een overdosis heeft overleefd en naar de ontwenningskliniek is gegaan, kan ze er niet afblijven.
Toch gaat de serie niet enkel over feesten, alcohol drinken en drugs gebruiken. Er komen ook andere thema’s aan bod zoals mentale problemen, grensoverschrijdend gedrag, stukgelopen relaties, sociale media en meer. Allemaal zaken waarmee jongeren in contact komen in het dagelijkse leven. Dat is ook meteen wat Euphoria best uniek maakt en het succes verklaart. Het toont jongeren die proberen te navigeren doorheen hun tienerjaren. Het is een verhaal over hoe het er echt aan toe zou kunnen gaan op de gemiddelde middelbare school in de VS.
Dat drugs veel aandacht krijgen in de serie valt niet te ontkennen, maar is het een afspiegeling van de werkelijkheid of wordt er overdreven?
Niet iedereen is het ermee eens dat Euphoria een realistische afbeelding is van het doorsnee leven van een Amerikaanse tiener. Dat drugs veel aandacht krijgen in de serie valt niet te ontkennen, maar is het een afspiegeling van de werkelijkheid of wordt er overdreven? Het is natuurlijk niet de realiteit van elke tiener, maar dat betekent niet dat het niet realistisch kan zijn voor sommigen. Er wordt namelijk relatief veel drugs geconsumeerd in het uitgaansleven, ook in België. Daarnaast wordt de vraag gesteld of dat het druggebruik niet te geromantiseerd wordt, wat jongeren zou kunnen beïnvloeden om het ook uit te gaan proberen. Soms wordt druggebruik en de euforie die erbij hoort heel mooi, leuk of grappig voorgesteld in de serie, zoals de enorme blijheid van Cassie op de draaimolen nadat ze xtc had genomen op de kermis.
Het druggebruik wordt niet alleen positief voorgesteld, want ook de negatieve gevolgen worden getoond. De harde realiteit die komt kijken bij het proces van afkicken en hervallen wordt duidelijk gemaakt, voornamelijk in het tweede seizoen. Zo verliest Rue namelijk meermaals de controle, waardoor ze bijna opnieuw een overdosis neemt. Ook als ze probeert af te kicken is het niet alleen rozengeur en maneschijn. De ontwenningsverschijnselen worden op zo’n gruwelijke manier in beeld gebracht waardoor de kijker alleen maar medelijden met haar kan hebben. Ook de pijn die ze veroorzaakt bij haar vriendin, moeder en zus is hartverscheurend.
De bezorgdheden omtrent de serie zijn natuurlijk niet volkomen onterecht. Er zijn enkele minpunten, zoals de seksualisering van tieners en het druggebruik dat soms geromantiseerd wordt, maar Euphoria doet ook dingen goed. Emotionele gebeurtenissen drukken de kijker met de neus op de feiten, waardoor het duidelijk wordt dat een drugsverslaving geen lachertje is. Ook zorgt het programma ervoor dat verschillende thema’s makkelijker bespreekbaar worden bij jongeren, omdat ze zich kunnen herkennen in de verschillende verhaallijnen en gebeurtenissen.
Geschreven door Roy Van Baelen